کار سید آقا از وقتی گرفت که مش میرزا ،سلمانی پایین ده

فوت کرد و همه ی مشتریان مش میرزا مجبور شدند پیش سیدآقا بروند.

و گرنه سید آقا نه شکسته بندی بلد بود نه ختنه و نه دندان کشیدن.

حتی سلمانی ساده اش را هم نمیدانست.دفعه ی آخری که کدخدا از

مکه برگشت ،برایش یک ماشین اصلاح دستی ساده آورد که موها

را با شماره ی صفر، دو و چهار می زد.مردم هم که شنیدند

هیجان زده هجوم آوردند که اگر بشود ،سید آقا سر

آنها را هم با ماشین اصلاح بزند.سید آقا هم که درآمدی نداشت

کله ای یک قران و ده شاهی گرفت و کله ها را اصلاح کرد،

یک قران برای زدن کله و ده شاهی برای چای دارچین

که پسرآقا می آورد.سید آقا خیلی زود فهمید که موی شماره ی

صفر و دو دیرتر بلند می شود و سود چندانی ندارد و دیگر موی

کسی را با غیر از شماره ی چهار نزد.مردم هم خیلی زود عادت

کردند و فهمیدند که مو یا بلند است یا شماره ی چهار!! دندان ها را

با انبردست می کشید و پنج قران می گرفت و گاهی یکی دو دندان

را همان حین میشکست. دست و پای شکسته و دررفته ی مردم را

بدون آنکه جا بیاندازد،زردچوبه و زرده تخم مرغ میگذاشت و تخته بند

میکرد،شش قران و شش شاهی.البته تخم مرغ را جدا حساب میکرد

پنج شاهی.برای ختنه هم هفت قران و سه شاهی میگرفت،همان قیچی

قراضه و فرسوده ی سلمانی را روی آتش میگرفت و البته چشمش

هم خوب نمی دید...و آنچه خیال کدخدا و ریش سفیدان ده را راحت

می کرد این بود که کسی هست که موهایشان را بزند ودست شکسته

و دررفته شان را تخته بند کند و از همه مهم تر حکم خدا را اجرا کند،...حتی

به غلط...به هر شکلی...به هر قیمتی....

منبع


بی ربط نوشت: این روزا این دکلمه ی شعر شاملو با صدای خودش رو زیاد گوش میدم.

:با یه آهنگ زیبا از فریدون شهبازیان.خیلی قشنگه.یه فلسفه ی دلچسبی داره که من دوستش دارم



اما نه خدا و نه شیطان

سرنوشت ترا بتی رقم زد

که دیگران می پرستیدند

بتی که

...دیگران اش می پرستیدند