برگردان:نجف دریابندری


یک شب که در کاخ امیر ضیافتی برپا بود مردی آمد و خود را در

برابر امیر به خاک انداخت و همه اورا نگریستند و دیدند یکی از

چشمانش بیرون آمده و از چشم خانه خالی اش خون میریزد.امیر از

او پرسید:(چه بر سرت آمده؟)مرد در پاسخ گفت :((ای امیر پیشه ی

من دزدیست.امشب برای دزدی به دکان صراف رفتم .وقتی که از پنجره

بالا میرفتم اشتباه کردم و وارد دکان بافنده شدم.در تاریکی روی دستگاه

بافندگی افتادم و چشمم از کاسه درآمد.اکنون ای امیر!میخواهم داد مرا

از مرد بافنده بگیری!))سپس امیر کسی در پی مرد بافنده فرستاد و اوآمد.

و ا میر فرمود تا چشم اورا از کاسه درآورند!بافنده گفت:((ای امیر فرمانت

رواست!سزاست که یکی از چشمان مرا در آورند.اما افسوس!من به هردو

چشمم نیاز دارم تا هردو سوی پارچه ای را که می بافم ببینم.ولی من همسایه

ای دارمکه پینه دوز است و او هم دو چشم دارد و در کار و کسب او هردو

چشم لازم نیست))امیر کسی در پی پینه دوز فرستاد.پینه دوز آمد و یکی

از چشمانش را درآوردند و عدالت اجرا شد.

باور

مردي تخم عقابي پيدا كرد و آن را در لانه مرغي گذاشت . عقاب با بقيه

جوجه ها از تخم بيرون آمد و با آن ها بزرگ شد . در تمام زندگيش ، او

همان كارهايي را انجام داد كه مرغ ها مي كردند ؛ براي پيدا كردن

كرم ها و حشرات زمين را مي كند و قدقد مي كرد و گاهي با دست و پا

زدن بسيار ، كمي در هوا پرواز مي كرد . سال ها گذشت و عقاب

خيلي پير شد . روزي پرنده باعظمتي را بالاي سرش بر فراز آسمان

ابري ديد . او با شكوه تمام ، با يك حركت جزئي بالهاي طلاييش

برخلاف جريان شديد باد پرواز مي كرد . عقاب پير بهت زده نگاهش

كرد و پرسيد : « اين كيست ؟» همسايه اش پاسخ داد : « اين يك عقاب

است . سلطان پرندگان . او متعلق به آسمان است و ما زميني

هستيم. » عقاب مثل يك مرغ زندگي كرد و مثل يك مرغ مرد . زيرا

!!! فكر مي كرد يك مرغ است

شازده کوچولو

امشب دوباره شازده کوچولو رو خوندم.بعد از 14 سال!باید اعتراف



کنم همه چیز با اون موقع برام فرق داشت.اون موقع واقعا من شده



بوده بودم شازده کوچولو و میخوندمش اماحالا من همون (آدم بزرگ



های عجیب و غریب)هستم.همونایی که عاشق اعداد هستن و همه



چیز رو با اعداد میسنجن.همونایی که هرروز توی قطار یا مترو



فرقی نداره توی هم می لولن و با عجله این طرف و اونطرف میرن



اما خودشون هم نمیدونن کجا.همونایی که براشون فرقی نداره خار به



چه درد گل میخوره یا آیا گوسفندها گل رو با خار میخورن؟همونایی



که هیچ گلی رو اهلی نکردن و همه ی گل ها و ستاره ها براشون



یکی شدن.



((آدم بزرگ ها عاشق اعداد هستند،وقتی با آنها در مورد یک دوست



جدید حرف میزنید هرگز در مورد مسائل اساسی سوالی نمیپرسند



:(آهنگ صدایش چه طور است؟چه بازی هایی دوست دارد؟آیا پروانه



جمع میکند؟)در عوض میپرسند:(چند سال دارد؟چندتا برادر دارد؟



وزنش چه قدر است؟درآمد پدرش چه طور است؟)و تازه اگر پاسخ



این سوال هارا بگیرند آن شخص را می شناسند.اگر به آدم بزرگ ها



بگویی:(من خانه ای زیبا با آجرهای صورتی که گلدان های شمعدانی



پشت پنجره اش بود و کبوتر روی پشت بامش دیدم)هرگز قادر نیستند



چنین خانه ای را در ذهنشان تصور کنند.باید به آنها بگویی خانه ای



به ارزش صدهزارپوند دیدم!آن وقت میگویند:(اوه!چه قشنگ!)



اگر این کتاب را هرگز نخوانده اید حتما بخوانیدش لطفا.برای اینکه در



این وانفسا فلسفه ی هستی فراموشمان نشود و همچنین رویاهایمان



،لازم است.به نظرم اگزوپری این کتاب را دروقع برای آدم بزرگ های



عجیب و غریب نوشته.

پ.ن)به خاطر این فونت عجیب و غریب بلاگر عذرخواهی میکنم.

!!باور کنید تقصیرمن نیست.عجیب است واقعا