حالا خوبه ....

امروز سی و یکمین روز سفر تحقیقاتی ما بود.به دهکده ای جالب رسیدیم.

دعانویسی در این روستا زندگی میکند که مردم به او((حالاو خوبشیه))میگویند

که ترجمه اش میشود((حالا خوبه)).این نامگذاری به این خاطر است که هرکس با هر

مشکلی به او رجوع میکند کاغذی دریافت میکند که با کلمات حالا خوبه شروع میشود.

نام اصلی او معلوم نیست و میگویند از شهری دور آمده است.با اینکه کل روستا پانصد

نفر بیشتر جمعیت ندارد اما هرروز صف طویل و عریضی در مقابل منزل او تشکیل

میشود.خودش میگوید در هفته بیش از پنج هزار مشتری دارد.این یعنی:

یک)هر یک از مردم روستا بیش از یکبار در هفته پهلوی او میروند.

دو)هفته ای بیش از پنج هزار مشکل بزرگ در این ده کوچک رخ میدهد.

سه)سرانه ی مشکل برای هر نفر بیش از ده مشکل در هفته میباشد.

روش کار او به این شکل است که اگر شما با مشکلی نزد او بروید،مصیبتی

سخت تر را در نظر میگیرد و روی کاغذ مینویسد و به فرد میدهد تا مدتی

هرروز با صدای بلند آن را تکرار کند تا اثر مشکلش از بین برود.مثلا برای

کسی که زمین خورده مینویسد((حالا خوبه دستش نشکست))،کسی که دستش شکسته

طلسم((حالا خوبه کور نشد))دریافت میکند.کسی که کور شده طلسم((حالا خوبه نمرد))

را دریافت میکند و بستگان جوان ناکام و مجردی که فوت کرده طلسم((حالا خوبه که

زن نداشت))و جوانی که زن داشته طلسم((حالا خوبه که بچه نداشت)) و اگر بچه

داشته باشد طلسم((حالا خوبه زن و بچه اش باهاش نمردن)) را دریافت میکند و دست

آخر اگر همه ی خانواده ای با هم مرده باشند میگوید((حالا خوبه کسی نمانده که غصه ی

بقیه را بخورد)).جامعه شناس گروه معتقد است چون این مردم با مشکل خود کنار

نمی آیند دعا نویس با یک فعالیت جبرانی واهی آنها را گول میزند و با مقایسه ی یک

امر عدمی وحشتناک تر با وضع بد موجود؛آنها را امیدوار نگه می دارد.اما من شخصا

در رابطه با مردم این روستا که با این همه مشکل خوشند و شادی میکنند جواب

سرآشپزمان را تکرار میکنم که((تو این دنیا اونی میبره که یا خر باشه یا بذاره خرش

کنن)) البته این را اضافه کنم کسی که خودش ،خودش را خر میکند؛نابغه است!


پ.ن1) و ما هم چنان فقط نگاه میکنیم و گاهی هم اگر وقت داشته باشیم،فکر...

پ.ن2) اگر وقت فکر کردن دارید نگاهی به اینجا بیندازید.