چند روز پیش یکی از روزنامه ها مطلبی درباره ی پروین اعتصامی نوشته بود وکلی از او و شعرش

تمجید کرده بود.البته نمیدانم هنوز اینقدر جسارت دارند که شعر زیبای ِ اجتماعی اش را هم در کتاب های

مدارس چاپ کنند یا نه اما دلم خواست این شعر را دوباره اینجا بنویسم چون به طرز بسیار عجیبی

وصف ِ حال است.گاهی فکر میکنم وصف حال این سرزمین مثل یک چرخه دائم در حال تکرار است!


محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

مست گفت:ای دوست این پیراهن است ،افسار نیست

گفت:مستی زان سبب افتان و خیزان می روی

گفت:جرم راه رفتن نیست،ره هموار نیست

گفت: می باید تو را تا خانه ی قاضی برم

گفت:رو صبح آی قاضی نیمه شب بیدار نیست!

گفت:نزدیک است والی را سرای،آنجا شویم

گفت:والی از کجا در خانه ی خمار نیست؟

گفت:تا داروغه را گوئیم در مسجد بخواب

گفت:مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست

گفت:دیناری بده پنهان و خود را وارهان

گفت:کارِ شرع، کار درهم و دینار نیست!

گفت:از بهر غرامت جامه ات بیرون کنم

گفت:پوسیده ست،جز نقشی ز پود و تار نیست

گفت:آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه

گفت:در سر عقل باید،بی کلاهی عار نیست!

گفت:مِی بسیار خوردی ،زان چنین بی خود شدی

گفت:ای بیهوده گو حرف ِ کم و بسیار نیست!

گفت :باید حد زند هشیار مردم مست را

گفت:هوشیاری بیار،اینجا کسی هوشیار نیست!



بی ربط نوشت: فکر میکنم پا.را.زیت ها اولین متولیان اجرای شعار ه.م.ت م.ض.ا.ع.ف شدن!

نمیدونم این وسط شبکه های ایتالیا چه گناهی داشتن.دلم خوش بود کمی لسینینگم رو با دیدن فیلم هاشون

!!! تقویت میکنم