هیچ کس تنهاییشونو نمیبینه.چون همیشه لبخند میزنن.حتی وقتی خیلی خستن.وقتی با کلی ذوق میخوان یه ماجرایی رو برامون تعریف کنن از بس خود خواهیم گوش نمیدیم یا فقط وانمود میکنیم که گوش میدیم.همیشه یادمون میره وقتی خسته میایم خونه و با ولع غذایی رو که از صبح وقت صرفش کرده میخوریم آخرشم بگیم که چقدر دستپختشو دوست داریم.بگیم طعم قرمه سبزیشو با هیچ غذا و فست فودی تو دنیا عوض نمیکنیم.وقتی عصبانی میشیم یادمون میره داریم سر کی داد میزنیم و با تندی جوابشو میدیم.شاید چون میدونیم اون مثه ما نیست که فوری قهر کنه و باید کلی نازشو بکشن.تازه نازمونم میکشه.هیچ وقت نمیریم بشینیم کنارش تا با حوصله به دردلش گوش کنیم اما انتظار داریم هروقت بی حوصله و دلتنگیم بیاد دلداریمون بده.اگه یه دفه اینکارو نکنه زود شاکی میشیم و تریپ افسرگی میگیریم که واای خدا.من چقدر تنهام.ولی هیچکس تنهاییه اونارو نمیبینه.مادر بودن چقدر سخته...
۱۳۸۷ اسفند ۶, سه‌شنبه
اعتراف!
هیچ کس تنهاییشونو نمیبینه.چون همیشه لبخند میزنن.حتی وقتی خیلی خستن.وقتی با کلی ذوق میخوان یه ماجرایی رو برامون تعریف کنن از بس خود خواهیم گوش نمیدیم یا فقط وانمود میکنیم که گوش میدیم.همیشه یادمون میره وقتی خسته میایم خونه و با ولع غذایی رو که از صبح وقت صرفش کرده میخوریم آخرشم بگیم که چقدر دستپختشو دوست داریم.بگیم طعم قرمه سبزیشو با هیچ غذا و فست فودی تو دنیا عوض نمیکنیم.وقتی عصبانی میشیم یادمون میره داریم سر کی داد میزنیم و با تندی جوابشو میدیم.شاید چون میدونیم اون مثه ما نیست که فوری قهر کنه و باید کلی نازشو بکشن.تازه نازمونم میکشه.هیچ وقت نمیریم بشینیم کنارش تا با حوصله به دردلش گوش کنیم اما انتظار داریم هروقت بی حوصله و دلتنگیم بیاد دلداریمون بده.اگه یه دفه اینکارو نکنه زود شاکی میشیم و تریپ افسرگی میگیریم که واای خدا.من چقدر تنهام.ولی هیچکس تنهاییه اونارو نمیبینه.مادر بودن چقدر سخته...
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر