برای تو و خویش

چشمانی آرزو می‌کنم

که چراغ‌ها و نشانه‌ها رادر ظلمات‌مان ببیند.

گوشی که صداها و شناسه‌ها را

در بیهوشی‌مان بشنود

.برای تو و خویش،

روحی که این همه رادر خود گیرد و بپذیرد.

و زبانی که در صداقت خود

ما را از خاموشی خویش بیرون کشد

و بگذارد از آن چیزها که در بندمان کشیده است

سخن بگوییم....


مارگوت بیکل(ترجمه ی استاد احمد شاملو)