یک روز سگِ دانایی از کنارِ یک دسته گربه می‌گذشت.

وقتی نزدیک شد و دید که گربه‌ها سخت با خود سرگرم‌اند

و اعتنایی به او ندارند، ایستاد. آنگاه از میانِ آن دسته یک

گربه ی درشت و عبوس پیش آمد و گفت: «ای برادران دعا کنید؛

هرگاه دعا کردید و باز هم دعا کردید و باز هم دعا کردید و

کردید، آنگاه یقین بدانید که بارانِ موش خواهد آمد.»

سگ چون این را شنید در دلِ خود خندید و از آن‌ها

روبرگرداند و گفت: «ای گربه‌های کورِ ابله، مگر ننوشته‌اند

و مگر من و پدرانم ندانسته‌ایم که آنچه به ازای دعا و ایمان

و عبادت می‌بارد موش نیست بلکه استخوان است!»

((جبران خلیل جبران))


پ.ن)دیروز که این عکس ها رو می دیدم فکر میکردم چه قدر

خوب بود اگه همه ی اونایی که اسم خودشون رو ایرانی میذارن

یه سرسوزن مثل فردوسی غیرت داشتن.دارایی اش را بر باد داد

اما در مقابل سلطان محمودسر خم نکرد.ایرانی بودنش رو

نفروخت!